· 

Het laatste deel trans Mongolie Express...

Zoals gezegd het vervolg van Mongolië richting het noorden, het Naadam festival en nog meer...

 

Terwijl ik dit schrijf is het al weer even geleden dat we in Mongolië waren, maar weet nog goed wat we beleefden. We houden namelijk ook een dagboek bij, in de hoop niet te vergeten wat we beleefden.

 

We startte op donderdagochtend 4 juli onze tour naar het noorden van Mongolië met onze gids Baagi, we hebben er zin in!! Altijd even aftasten wat voor iemand je voor je hebt, hij gaat ons tenslotte de komende 5 dagen rondrijden... Baagi spreekt aardig Engels, wat prettig is!

Zo maken we o.a. kenbaar ook graag dingen te willen proeven van de Mongoolse keuken. 

Hij brengt ons op eigen initiatief naar een ger van paardenhouders die ook paardenmelk verkopen. Na toestemming mogen we de ger binnentreden. We krijgen samen één mok melk om te delen. Dit wordt uit een blauw vat geschept (die natuurlijk niet gekoeld is). Ik neem een slokje en weet mijn gezicht aardig in de plooi te houden denk ik... We knikken naar de beste man om aan te geven dat het lekker is. Tja? Het was anders dan gedacht. Denk aan karnemelk, maar dan een week over de uiterste houdbaarheidsdatum. Zuur en een smaak zoals bij gisting. Ik neem heel dapper nog een slok, maar kijk dan Bart lief aan dat de rest voor hem is 😉.

Als we ons kopje leeg hebben, vraagt de man of we misschien een liter melk willen kopen? We bedanken hem en zijn familie vriendelijk en vervolgen ons tour. We zien geweldige landschappen, vlaktes, riviertjes, bossen, heuvels en bergen. Waanzinnig mooi, het gaat boven onze verwachtingen van Mongolië! Eén van de meest bijzondere momenten was onze rit te paard de bergen in naar de "rendier familie". We gaan (een beetje te ambitieus) 5 uur op een paard naar boven rijden. We hebben beide in onze jeugd wel eens paard gereden, maar zoals gezegd dat is jaren geleden. Na 10 min. denk ik al, mijn billen gaan beurs zijn en kan ik vanavond nog gewoon lopen? Bart zijn knieën zitten in een positie die hij met zijn lenige lijf en lange benen niet lang vol kan houden en we zijn pas net weg! Haha

Na 2 uur pauzeren we gelukkig even 😎

Onze gids die onderweg prachtig zingt en fluit verteld dat we er over een uur zijn, goddank we gaan sneller dan verwacht jiiihaa!

We zien onderweg sprookjesachtige taferelen in de bossen waar de zon door het bladerdek straalt. Werkelijk prachtig, we genieten terwijl we tegelijkertijd honderden vliegen van ons afslaan.

We ontmoeten bij aankomst de familie, vader (Tuoshi) moeder (naam vergeten) en dochter (Tsetsè). We krijgen een kopje thee met redierenmelk en brood met romige rendierkaas aangeboden in de tipi waarin zij wonen. Zij leven van én met de rendieren en gebruiken en verkopen alles van dit dier. Eens in de maand gaan zij te paard (inclusief.  kudde) naar het dichtstbijzijnde dorp om de kaas/melk/boter/huid en vlees te verkopen. 


In het midden staat een stoof waarop zij koken en die hen warm houdt. Verder liggen er kleden op de grond, staan er 2 bedden tegen de buitenwanden en ligt of hangen al hun bezittingen tegen de buitenkant van de tipi. Terwijl we in zeer gebrekkig Engels met de vader communiceren en kennismaken met de familie vraag ik me af hoe mijn vriendinnen in Nederland deze ervaring zouden ondergaan. Zouden ze dit ook doen, leuk vinden, eten wat ik nu eet? Gaan slapen in een tipi op de grond, zonder enige sanitaire faciliteiten? Ik denk vaker aan 'thuis' wanneer we dingen zien/doen die ver weg lijken van ons leven in NL.

Het lijkt er op dat de moeder niet vaak een blanke blonde dame ziet, want ze verliest me geen seconde uit het oog. Ze kijkt met volle aandacht hoe ik drink, eet, lach, praat, mijn haren borstel, mijn tas uitpak, bij vrijwel alles eigenlijk! Zo komt ze ook een kijkje nemen in mijn tas en kijkt tussen mijn vuile was en plukt aan mijn oorbel en doet die vervolgens in haar eigen oor... Ik laat het allemaal maar gebeuren en observeer haar ook. Onze enige communicatie is gebaren, geluiden en lichaamstaal, ondanks de toch wat gênante en ongemakkelijke situaties geniet ik enorm van de puurheid van ons contact. 

En gastvrijheid van deze familie is groot! 

Als klap op de vuurpijl komen ze ons 

's avonds letterlijk inststoppen (in onze eigen tipi) met een extra deken. Wat een liefde van deze mensen!! We slapen aardig, maar niet best op de frisse grond vol met hobbels en wat regen, maar we zijn een zeer unieke ervaring rijker! Ik zing met met mijn hese ochtend stem "happy birthday" voor Bart wanneer we wakker worden, want de schat wordt vandaag 35 jaar! Een mooi verjaardagscadeau om in een tipi wakker te worden diep in de bossen van het Noorden van Mongolië. Na nog nog een ochtend in de bergen is het tijd om terug te gaan. 

We klimmen met een beurs achterwerk weer op het zadel, we bedanken de familie, laten wat lekkers na en zwaaien vanaf het paard tot we ze niet meer zien... 


Wanneer we terug zijn in Ulaan baatar, is het bijna tijd voor het jaarlijkse 2 daagse Naadam festival wat groots gevierd wordt door geheel Mongolië.  


"Naadam is het nationale festival van Mongolië, dat ieder jaar van 11 tot en met 13 juli wordt gehouden. Het festival wordt ook wel het "Eriin Gurvan Naadam," genoemd, dat "de drie mannelijke spelen" betekent. De spelen zijn Mongools worstelen, paardenraces en boogschieten"


Wij hadden per toeval het geluk hier te zijn tijdens deze dagen! 

Op het festivalterrein heeft het merendeel van de mensen traditionele kleding aan en is de sfeer vrolijk en gezellig. In het stadion is er een grote ceremonie met muziek, fanfare, optochten, dansers en danseressen, de officiële opening met een toespraak van de president en nog meer traditie gerelateerde shows! Het is bloedheet, maar we klagen niet en eten "kushuur" in één van de vele eet tentjes waar ze dit lokale gerecht verkopen. Men kijkt nieuwsgierig toe hoe 'wij toeristen' dit gaan eten. De kunst is om eerst te kijken hoe anderen dit doen en dit simpelweg te kopiëren. Aan de vriendelijke glimlach van de man tegenover ons te zien, zijn we glansrijk geslaagd! We zien vooral veel van het boogschieten en de hele show eromheen. 

We kijken, omringd door locals, toe naar het speelveld en zijn getuige van een uit volle borst gezongen volkslied! Kippenvel (ondanks de hitte) zo mooi hoe iedereen vol passie mee zingt en de president toejuicht als hij zijn pijlen schiet. Het moge duidelijk zijn dat Naadam groots gevierd wordt met elkaar en een belangrijk feest is voor de Mongoolse bevolking en alle tradities die daar bij horen! Het verbind het volk en families... 


Na nog een paar dagen Mongolië is het tijd voor het laatste deel van de Trans Mongolië Express. Wederom in een softsleeper coupe met 4 personen. We rijden een deel door de Gobi woestijn, wat ondanks de airco goed te merken is. Het landschap om ons heen veranderd met het uur, het is lekker om al hobbelend naar buiten te kijken en niets te moeten 'met een koud biertje on the side'. Vannacht gaan we de grens over naar China, waar ons treinstel overgezet gaat worden op een ander spoor. Dat gaat ongeveer 5 uur duren inclusief een paspoort controle en scan van al onze spullen. 


Als we in China zijn is dat aan een aantal dingen goed te merken haha. Maar daarover meer in een volgend blog... 


Er valt zo veel te vertellen na inmiddels ruim 50 dagen reizen, we maken zo veel mee, komen op zo veel plekken, zien veel moois, ontmoeten veel verschillende mensen, ervaren andere culturen en hebben natuurlijk ook tegenslagen, maar voor ik het weet zijn we tig pagina's verder 😎 


We zijn dankbaar voor onze mogelijkheid en keuze om deze reis te maken... 


Bedankt voor jullie support! 



Liefs, Bart & Mo



Reactie schrijven

Commentaren: 8
  • #1

    christine (maandag, 29 juli 2019 17:07)

    WAUW!! en die foto met dat guitige koppie tussen die 2 andere!

  • #2

    Sigrid (maandag, 29 juli 2019 18:09)

    Super leuk en ontroerend verhaal weer. Elke keer weer geniet ik van het lezen, je schrijft zo leuk dat ik er helemaal bij ben in Mongolië. Kus�

  • #3

    Marit (dinsdag, 30 juli 2019 15:02)

    Wij genieten hier in Nederland mee met jullie reis.....fantastisch om te lezen!! Dikke kus Xx

  • #4

    Jullie Pa. (dinsdag, 30 juli 2019 20:06)

    Het is onvoorstelbaar wat jullie meemaken,ik kan het haast niet geloven een heel mooi verhaal,schrijf er later maar een boek van,het ga jullie goed.

  • #5

    Esther Van de wouw (woensdag, 31 juli 2019 16:38)

    Onder de indruk van jullie mooie plannen en lef dit te doen.
    Ga jullie volgen. Veel geluk verder! Hart groet, jan en esther (koffiebreak te Fenghuang)

  • #6

    Marleen (zaterdag, 03 augustus 2019 16:23)

    Geweldig, wat een avontuur!!

  • #7

    Daniël (maandag, 05 augustus 2019 15:58)

    Wow....Bart en Moniek.
    Wat een geweldig belevingen!!
    Kreeg ik kippenvel van jullie verhalen en afbeeldingen.
    Brengt herinneringen terug van ons (Artsen zonder grenzen).
    Keep going and enjoy every moment.

  • #8

    Rens (zaterdag, 10 augustus 2019 20:31)

    Hi mo & bart,
    Wat heerlijk om te lezen (idd net een boek)..
    Blijf vooral doorgaan waar jullie mee bezig zijn super tof..(en nee ik zou het niet kunnen�)