GOOOOD MORNING Vietnam

Onze laatste dagen in China hebben we versleten in een grote stad in het zuiden van het land. Hier hebben we iets meer dan een week gezeten omdat we onze visums voor Vietnam moesten regelen. Het idee was om een 90 dagen visum aan te vragen omdat we met een motorfiets van noord naar zuid willen rijden. Inmiddels hebben we het visum en zijn we ongeveer een maand in Vietnam. We hebben nog niet meer gezien dan de hoofdstad Hanoi, het eiland Cat Ba, in de prachtige Halong bay en een deel van het bergachtige noorden van het land. De reis naar het zuiden moet nog beginnen maar we hebben al zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt dat de eerste maand voorbij is gevlogen.

Na het passeren van de grens vanuit China merkten we direct dat we in een ander land waren. Eén van de grootste verschillen is direct in het straatbeeld te zien. Vietnam maakt gebruik van hetzelfde alfabet als wij. Dit is een fijne verandering want na 2 maanden de onbegrijpelijke Chinese tekens geprobeerd hebben te ontcijferen kunnen we hier gewoon lezen. Alhoewel we geen woord Vietnamees spreken beseffen we wel dat we na een aantal weken de menukaarten wel onder de knie zullen hebben.

Na een goede lunch en een heerlijke bak koffie (ook zoiets wat in China niet te vinden is) stationeren we ons op het station van Lao Cai om de nachttrein naar, de hoofdstad, Hanoi te nemen.

Erg vroeg in de morgen komen we in de hoofdstad aan en brengen onze spullen naar het hostel waar we 4 nachten gaan verblijven. We gebruiken de dagen om de stad te verkennen, kennis te maken met de Vietnamese keuken en om 2 motoren te regelen welke ons de komende maanden het land door moeten vervoeren. Bij de zoektocht naar 2 motoren worden we geholpen door een jongen die in ons hostel nachtdiensten werkt. 's Morgens om 7uur zit zijn dienst erop en gaat hij samen met mij (achterop zijn motor) naar een grote handelaar in tweedehands motorfietsen. Van de eigenaar mag ik diverse motorfietsen uitproberen en kies ik er in eerste instantie 1 uit welke ik een aantal dagen mag gebruiken. Terug in het hostel pik ik Moniek op en gaan we samen op de motor de enorm drukke straten van Hanoi op. Het is een 'gekkenhuis' in het verkeer. In de stad rijden honderdduizenden motoren kris-kras door de straten. Voorsorteren heeft nog nooit iemand van gehoord en verkeerslichten betekenen niet veel meer dan gekleurde straatverlichting. Ook Moniek probeert de motor uit en rijdt de stad door alsof ze nooit anders gedaan heeft (met mij achterop). De volgende dag besluiten we terug te gaan naar de handelaar en kiezen we een 2e motor uit, welke wij ook kosteloos uit mogen proberen. Dus nu met z'n tweetjes achter elkaar aan door de kleine straten van Hanoi. Na 2 dagen besluiten we uiteindelijk de motoren te huren tot begin december als we ze in moeten leveren in Ho Chi Minh stad. Ons grote Vietnam avontuur kan beginnen!

We besluiten om onze motortrip te beginnen in het noorden van het land. Ik heb gelezen en foto's gezien over de Ban Gioc waterval in het noord-oosten, tegen de Chinese grens aan. De rit er naartoe zal zo'n 3 dagen in beslag nemen aangezien we niet meer dan +/- 170km op een dag willen rijden. Uiteindelijk kwamen we 4 dagen later aan bij de waterval omdat we ervoor hebben gekozen om een extra dag in de stad Cao Bang te blijven. Hier werden we bij aankomst direct aangesproken door 2 meiden, van 15 jaar, welke Engels als examenvak hebben gekozen op school. Na wat korte praatjes hebben we afgesproken om 's avonds wat koffie te drinken, waarbij nog 5 anderen werden uitgenodigd zodat wij ze konden helpen met een project voor school. Erg leuk en leerzaam, zeker voor ons. 

Tijdens de dagen in het noord-oosten rijden we door veel kleine dorpjes heen waar lokale mensen bezig zijn met het oogsten van de rijst. Overal ligt rijst te drogen op grote plastic zeilen en zien we volop authentieke Vietnamese hoeden boven de rijstvelden uitkomen. Het platte land in Vietnam verschilt enorm met de grotere steden. Een van de grote verschillen zien we vooral in het aantal kinderen op straat. Waar in de steden de kinderen 's morgens en later in de middag naar school gaan lopen er in de kleine dorpen veel kinderen op straat. Ook zijn er veel kinderen aan het werk. Zij helpen bijvoorbeeld met het weghalen van onkruid op het land of sjouwen grote hoeveelheden met takken, planten en bloemen op hun rug. Afgezien van dit zware werk en soms de neergeslagen blikken van deze kinderen, zijn de meeste vrolijk en enthousiast. We worden regelmatig begroet met Hellooooo! en ook staan er soms kinderen langs de weg voor een "high five' vanaf de motor. Omdat we regelmatig stoppen voor een lekkere bak koffie komt het voor dat deze kinderen direct bij je aan tafel gaan zitten en contact willen maken. Veel van de kinderen zijn erg vrij in de omgang en zitten binnen 5 minuten bij je op schoot en trekken de haren uit mijn armen. Waarschijnlijk zijn er niet veel Vietnamese mannen met enige vorm van lichaamsbeharing. 

Vanaf de waterval rijden we zuid richting Halong Bay en Cat Ba eiland. Op het eiland aangekomen besluiten we hier een week te blijven en te genieten van de relaxte eiland vibe. Ook kunnen we zo onze kont even rust geven want na veel kilometers op een motorzadel gaat het wel zeer doen. Het eiland is vele malen meer toeristisch dan het afgelegen noorden. Na 2 maanden China, waar we soms weken lang geen westerse toerist zijn tegengekomen, is het soms wel lekker om met anderen te kunnen communiceren en ervaringen te delen. Maar na een week op het eiland voelt het ook weer goed om samen onderweg te gaan naar de volgende bestemming.

We besluiten terug te gaan naar Hanoi om vanuit daar nogmaals richting het noorden te rijden, maar nu naar Ha Giang, om de beroemde "Ha Giang Loop" te gaan rijden. (zie vorige blog).

In Hanoi horen we veel verhalen over westerlingen welke als Engels leraar op scholen werken. Het blijkt in Vietnam vrij gemakkelijk te zijn om in grote steden Engelse les te geven op een school. Ook wordt dit goed betaald en hoef je niet veel uren per week te werken om jezelf volledig te kunnen onderhouden. We hebben gehoord dat het salaris van een westerse leraar op zo'n $20,- per uur ligt. Aangezien ik een TEFL certificaat heb en uit Europa kom is het voor mij ook mogelijk om les te gaan geven. Toch heb ik hier een dubbel gevoel over. Enerzijds denk ik dat het leren van de Engelse taal deze kinderen meer kansen geeft om zich later te ontwikkelen, anderzijds vind ik het tegen alle verhoudingen in dat ik hier als westerling $20,- per uur kan verdienen terwijl de klassenassistent, welke helpt met vertalen en veel administratieve taken heeft, misschien maar $2,- tot $5,- per uur krijgt. En dit alleen maar omdat ik blank ben en uit Europa kom. Maar we hebben nog 2 maanden om het land door te reizen en misschien denk ik er dan anders over of komen we onderweg wel mooie alternatieven tegen waarbij we eventueel vrijwilligerswerk kunnen doen.

Na de "Ha Giang Loop" zetten we koers richting het zuiden met als eerste stop 'Tam Coc' een klein toeristisch dorpje gelegen in een prachtig gebied naast de Ninh Binh. Ook besluiten we hier wat langer te blijven om de omgeving te verkennen te relaxen en wederom onze billen te ontzien. 

Zoals eerder gezegd is de eerste maand voorbij gevlogen en zijn we blij dat we nog 2 maanden hebben. Voorlopig zijn we nog niet uitgekeken in Vietnam en bevalt het enorm goed. De vriendelijke mensen het heerlijke eten en de goede koffie zorgen ervoor dat we ons hier wel thuis voelen en het rijden met de motor door adembenemende landschappen geeft een onbeschrijflijk gevoel van vrijheid.

Bart.