· 

Pieterpad van Noord naar Zuid

Tijdens onze reis door Spanje hebben wij het luisterboek "Alleen" van Tim Voors geluisterd. In dit boek verteld de schrijver zijn verhaal over het wandelen van de "PCT". Dit is een lange wandeltocht door de VS vanaf de Mexicaanse grens tot de grens met Canada. Deze route gaat 4286km lang door de woestijn, over hoge bergpassen en door uitgestrekte bossen.

Dit verhaal heeft ons zo geïnspireerd dat wij ook een lange, meerdaagse wandeltocht willen gaan lopen. En waar beter te beginnen dan op de beroemdste wandeltocht van ons eigen landje. "Het Pieterpad"

Met bijna 500km lang loopt deze wandelroute van Pieterburen tot Maastricht en eindigt bovenop de St. Pietersberg. Deze wandeltocht komt natuurlijk nog lang niet in de buurt van een "Thru Hike" zoals de PCT, maar het is voor ons de eerste meerdaagse wandeltocht die we gaan doen en zo kunnen wij erachter komen of het wat voor ons is.

En zo naïef als we zijn is het natuurlijk direct 'alles-of-niets'. We zijn van plan de tocht in 1x te gaan lopen (dus niet heen-en-weer naar huis). En we gaan ook met een 2-persoons tentje op pad zodat we niet in B&B's of hotels hoeven te verblijven. Dit houdt wel in dat we beide een backpack meenemen met gemiddeld meer dan 10kg bagage. Omdat we nog niet eerder meerdaagse tochten gemaakt hebben zal het wel zwaar gaan worden maar we zijn ook erg benieuwd en verheugen ons op weer een nieuw avontuur.

Volgens de officiële website van het Pieterpad is de wandeltocht verdeeld in 26 etappes welke uiteenlopen van 11 tot 25 kilometer per dag. Afhankelijk van onze blaren, blessures en/of conditie is ons plan het in 4 weken af te ronden.

Lees hieronder over ons avontuur op het Pieterpad.


De eerste stappen van een nieuw avontuur.

We hebben onze tassen gepakt en zijn vroeg opgestaan om met de trein af te reizen naar Pieterburen. Dit kleine plaatsje, in het noorden van Groningen is het startpunt van het Pieterpad. Na meer dan 3 uur reizen komen we aan in dit kleine dorpje om ons nieuwe avontuur te beginnen met een kop koffie bij het restaurant in het midden van het dorp. Wanneer we plaats nemen onder de parasol op het terras begint het te regenen. We zitten gelukkig droog en wachten de bui af om daarna te beginnen aan de eerste etappe om na 12km aan te komen in Winsum en daar onze eerste camping te gaan zoeken. Het is tijd om onze eerste stappen te gaan zetten op weg naar een nieuw avontuur.


Deel 1 'van Pieterburen naar Rolde'

De eerste kilometers van het Pieterpad leiden ons door veel vlakke landbouw landschappen naar "Het mooiste dorp van Nederland" Winsum. De ANWB heeft het dorp Winsum in 2020 uitgeroepen tot het mooiste dorp van Nederland. Ik moet eerlijk zeggen dat wij er niet zo veel van gezien hebben omdat we wel toe waren rust en blarenpleisters toen we aan kwamen in Winsum. Ja, je leest het goed.... Na de eerste 12 kilometers zijn Barts voeten, met name zijn tenen, al kapot. De kleine teen wordt geplet in de schoen en het dragen van een rugtas van ruim 13 kg doet daar nog een schepje bovenop. Maarja, niemand zei dat het makkelijk zou zijn! Aangekomen in Winsum hebben we dus een supermarkt en een drogist opgezocht, maar natuurlijk niet voordat we bij het plaatselijke café een biertje hebben gedronken. De eerste nacht brengen we door op een camping aan het water in ons kleine, knusse tentje. Het klinkt romantischer dan het is, want in werkelijkheid vinden we de tent echt wel heel klein en liggen we 's nachts regelmatig met onze snuffert tegen het tentzeil aan te schuren. Ook de lichtgewicht luchtbedjes zijn niet heel comfortabel en zorgen voor de nodige spierpijn de volgende morgen. Maar dit alles mag de pret niet drukken en we staan vol goede moed op om na een klein ontbijt te beginnen aan de 2e etappe van ons wandelavontuur. 

Op dag 2 wandelen we van Winsum naar Groningen. De etappe zal iets meer dan 20 km zijn en stuurt ons door het vlakke Groningse landschap naar het centrum van de provincie hoofdstad. Met goed afgeplakte voeten lopen we na ongeveer 3 km een man tegemoet die ons vraagt of wij ook het Pieterpad lopen. Wij bevestigen dit waarop hij verteld dat hij zojuist door een lokale bewoonster terug gestuurd is omdat hij verkeerd loopt. Dit blijkt op dit deel vaker voor te komen. Bart controleert zijn telefoon en het blijkt dat we na de eerste 500 m al verkeerd zijn gelopen. Samen met Wim (zo heet de man die ons aansprak) lopen we terug en pakken het pad op het juiste punt weer op. Na een klein praatje vraagt Wim of wij het oké vinden dat hij een tijdje met ons op loopt. Natuurlijk vinden wij dit goed en zo lopen we, met z'n drieën, al pratend over van-alles-en-nog-wat de complete etappe uit. Eenmaal in het centrum van Groningen staat Wim erop om ons te trakteren op een kop koffie, dus ploffen we op een terras waar we nog een half uurtje uitblazen. Als we afscheid hebben genomen vervolgt Wim zijn weg naar het station en zoeken wij de camping in het stadspark op. Eenmaal op de camping blijkt dat we ruim 25 km hebben gewandeld en dat voelen de voetjes ook. Bart z'n tenen zijn helemaal kapot en beurs. Hopelijk doet een goede nachtrust wonderen. Omdat Bart vandaag jarig is gaan we uit eten bij het campingrestaurant en duiken we voldaan de tent in.

Wakker worden op een camping in het stadspark van Groningen is natuurlijk erg leuk, maar na wederom niet zo'n goede nachtrust en een wandeletappe van meer dan 25 km voor de boeg maakt het toch wat minder plezant. Maar gelukkig zijn de weersvoorspellingen goed en blijkt de etappe wat mooier te zijn dan die van gisteren dus gaan we er weer helemaal voor. De 3e dag wandelen we van Groningen naar Schipborg. Na een vroege stop bij de Jumbo in Groningen, om een ontbijtje te scoren, gaan we er tegenaan met het zonnetje op onze bol. De eerste kilometers vliegen voorbij en de dag vordert snel. Net na het middaguur besluiten we op een terras even te lunchen. En de enige bui van die dag valt precies op dat moment wanneer wij onder een parasol van heerlijke Grunninger mosterdsoep zitten te smullen. Als de bui over is pakken we onze rugtassen weer op om de laatste kilometers van de dag te voltooien. Eerlijk gezegd wegen deze laatste kilometers ook het zwaarst. Als we na meer dan 28 km aankomen op de camping in Schipborg, is bij ons beiden de pap wel op. Maar het blijkt al snel dat Bart z'n tenen het nu echt aan het begeven zijn. We hopen dat het toch wel beter gaat worden anders zijn we gedwongen om al snel een rustdag te nemen. 

Wanneer we de volgende morgen, na weer een slechte nacht, willen vertrekken komen we er al snel achter dat het niet gaat lukken met Barts voeten. We besluiten om dag 4 op de camping door te brengen en een trekkershut te huren om ook een nacht iets beter te slapen. Gedurende de dag lijkt de pijn in de voeten minder te worden en krijgen we nieuwe hoop voor de volgende dag.

We vertrekken op dag 5 laat in de morgen want de etappe die ons naar Rolde leidt is maar 14 km. Wanneer Bart zijn wandelschoenen aan heeft neemt de pijn weer toe en wordt het lopen toch weer vervelend. Na ongeveer 5 km krijgen we het bericht dat Barts opa is overleden. Dit bericht doet ons beslissen om het wandelavontuur tijdelijk te staken en terug te keren om samen met onze familie afscheid te nemen. Bij aankomst in Rolde nemen we de bus naar Assen om van daar de trein naar huis te nemen. We Besluiten om een week rust te nemen voordat we weer terug naar het noorden gaan. Zo eindigt voor ons het eerste gedeelte van het Pieterpad.


Deel 2 'van Rolde naar Zelhem'

Omdat we een week met onze voetjes omhoog hebben gezeten komt de tijdsplanning een beetje in het nauw. Hierdoor besluiten we om onze grote witte vriend Jip op te halen en mee te nemen. Zo hoeven we 's nachts niet in een tentje te slapen en kunnen we ons eigen potje eten klaar maken. We denken dat we hierdoor minder rustdagen nodig hebben en zo kunnen we het misschien nog halen tot in Maastricht voordat we weer terug moeten zijn voor een afspraak om te vaccineren. Het geeft ons wat meer comfort en waarschijnlijk een betere nachtrust, maar het vraagt logistiek wel wat meer planning. Aangezien we het weer willen oppakken waar we begonnen zijn zullen we het Pieterpad dus van noord naar zuid gaan lopen. Als we de etappes in de juiste volgorde willen lopen zullen we wel tegen de richting in moeten lopen. Hoe we dit gaan doen? Eerst rijden we met de bus naar Rolde, van daaruit fietsen we naar de volgende plaats, parkeren we de fiets en wandelen terug naar de bus over het Pieterpad. Dan kunnen we met de bus weer naar de fietsen rijden zodat we de volgende dag hetzelfde kunnen doen. We fietsen iedere morgen de snelste route naar de volgende plaats om dan vervolgens terug te wandelen. 

De eerste dagen moeten we nog een beetje wennen aan deze nieuwe manier. We proberen iedere dag een leuke camping of een parkeerplaats in het wild te vinden. Ook willen we onze fietsen steeds zo veilig mogelijk parkeren zodat deze niet gestolen worden. Maar het wandelen met minder bepakking voelt wel veel vrijer en het maakt het ook plezieriger. We genieten volop! Het landschap verandert snel wanneer we dwars door Drenthe heen wandelen, we lopen veel door bossen en langs aardappelvelden. En 's avonds koken we ons eigen potje in de camper. Dit alles maakt het een stuk aangenamer dan de eerste week, ook de zere voeten verdwijnen na een paar dagen. 

Na de eerste twee dagen beseffen we dat we iedere dag dezelfde mensen tegenkomen. Dit is logisch natuurlijk omdat bijna iedereen die de route van noord naar zuid wandelt, de etappes ook in deze richting loopt. Maar wij wandelen het Pieterpad wel van noord naar zuid maar iedere afzonderlijke etappe lopen wij van zuid naar noord. Het grappige hiervan is dat je dus iedere dag dezelfde mensen tegemoet loopt en dat je na een aantal dagen ziet dat ze je herkennen maar niet begrijpen hoe het zit. Zo hebben we wel een klein praatje gemaakt met een jonge knul welke we iedere dag tegenkwamen en na een aantal dagen groetten we elkaar met "veel plezier en tot morgen!" 

Een van de leuke ervaringen van het wandelen van een lange afstand wandelroute is dat je het landschap ziet veranderen. Zo uitgestrekt als het landschap in het noorden van Groningen is, zoveel bos en heide zie je in Drenthe. Drenthe is echt een 'oer-provincie', overal zie je wilde runderen en soms loop je zomaar tegen een eeuwenoude hoop stenen aan, welke ooit als graf heeft gediend. Onze wandeltocht door Drenthe stuurt ons vanaf Rolde in het noorden, via Schoonloo en Sleen naar Coevorden, dat helemaal tegen de Duitse grens aan ligt. Het meest plezierige aan wandelen in Drenthe is volgens ons dat het er zo rustig is. In Drenthe heb je soms nog het gevoel dat je helemaal alleen bent in het midden van de hei tussen de koeien.

Een van de mooiste delen van het noordelijke Pieterpad vinden wij toch wel de etappes rond de 'Lemelerberg' en de 'Sallandse Heuvelrug'. Deze natuurgebieden in de provincie Overijssel zijn zo divers en anders dan dat we gewend zijn van Nederland. Zo klim je via heidelandschap naar de top van een heuvel, waar je 360 graden uitzicht hebt, Wanneer je een aantal kilometers verder bent begeef je je midden in een dicht bos waar de bodem tussen de bomen vol staat met eetbare bosbessen. En als je dan na een uurtje wandelen het bos uit loopt sta je midden op een zandduin. Het is mooi om te zien dat er ook in ons eigen land nog mooie natuur bewaard is gebleven en wandelen is de perfecte manier om hiervan te genieten. 

Wij zijn Overijssel binnengekomen net boven Hardenberg en hebben de route gevolgd naar het toeristische Ommen. Om een of andere reden zijn er in deze regio enorm veel campings en is Ommen de toeristische hoofdstad van dit gebied. Toen wij 's avonds in dit dorpje een terrasje wilde pakken om wat te eten was er nergens meer plaats en waren we genoodzaakt een frietje af te halen (heel vervelend ;)). Na een aantal dagen wandelen in het stille en rustige Drenthe was het in de regio rondom Ommen wel weer even wennen aan alle drukte. Erg veel mensen op elektrische fietsen vliegen links en recht voorbij en de campings in de regio puilen uit van spelende kinderen en blaffende honden. Onze keuze voor een overnachting in deze regio is dan ook een wild kampeerplaats. Dit is in Nederland natuurlijk officieel niet toegestaan, maar er wordt niet streng op gecontroleerd. En als je er voor zorgt dat je niet in een natuurgebied staat en geen rotzooi achterlaat, of beter nog, wat extra rotzooi opruimt. Is er niets mis met af en toe eens in het wild je camper te parkeren voor een nachtje. Zo hebben we het Pieterpad door Overijssel vervolgt over de Sallandse Heuvelrug via Hellendoorn naar Holten.

Aangekomen in de grootste provincie van ons land komt het passeren van 'de helft van de route' erg dichtbij en kunnen we gaan aftellen hoeveel we nog moeten. Het Pieterpad in Gelderland loopt aan de rand van de Achterhoek, waar we veel grote landhuizen tegenkomen met hun bosrijke landerijen. Een mooi en rustig gebied om te wandelen. De laatste 2 etappes van de eerste helft lopen we in één keer omdat we vinden dat we wat verloren tijd moeten inhalen. Dit houdt in dat we deze dag ca 30 km naar het Gelderse plaatsje Vorden lopen waar we na 13 etappes op de helft zitten. Direct aan hat begin van de veertiende etappe zien we dan ook het 'monument' dat aangeeft dat we op de helft zitten. Voetstappen achtergelaten in een omrande tegel. Tegen het eind van de veertiende etappe worden we ingehaald door een jongen welke we al een aantal dagen in een rij zijn tegengekomen. Terwijl wij even zitten te pauzeren op een bankje komt hij aangelopen en vraagt ons of hij naast ons mag plaats nemen. Dit resulteert in een leuk gesprek en we wandelen daarna ook samen de etappe uit. Deze jonge knul loopt het complete Pieterpad alleen en overnacht in een tentje welke hij in zijn grote rugzak meesjouwt. Ook heeft hij er bewust voor gekozen zijn telefoon thuis te laten zodat hij echt even een aantal weken op zichzelf is aangewezen. Wij vinden dit erg inspirerend en wensen hem aan het eind van de dag succes en nemen afscheid.

Maar nu na 10 dagen onafgebroken wandelen steekt het volgende probleem de kop op. Bart krijgt last van een zeer pijnlijke achillespees en kan de etappe naar Zelhem ternauwernood uitlopen. We besluiten een rustdag in te lassen en hopen dat het over gaat zodat we verder kunnen. Maar het mag niet baten en ook na een rustdag is het niet mogelijk om plezierig verder te wandelen. We nemen een beslissing om het even heel anders te gaan doen. We gaan vanaf nu etappes fietsen zodat het fysiek minder zwaar wordt en we later het wandelen toch weer op kunnen pakken.


Deel 3 'van Zelhem naar Swolgen'(op de fiets)

Onze eerste fietsdag zal ons vanaf het Gelderse Zelhem naar de oevers van de Rijn brengen. We starten in de dorpskern en fietsen via landwegen en bospaden naar Braamt en vervolgen onze weg dwars door het Bergherbos en het Duitse Hoch-Elten om de etappe te eindigen bij het veerpontje aan de noordzijde van de Rijn. We fietsen via andere wegen en MTB paden terug naar de bus en hebben na deze dag toch 85 km gefietst. Omdat het minder belastend voor Bart zijn achillespees is gaan we het voorlopig op deze manier doen. En aangezien we nu 2 etappes op één dag kunnen doen zullen we ruim op tijd de eindstreep kunnen halen. Dus kiezen we ervoor om ook maar weer een rustdag in te lassen om te wassen en boodschappen te gaan doen. Ook hebben we afgesproken dat Bart's zus en zwager met de kids ons komen opzoeken in Groesbeek om samen te eten en even in het bos te wandelen. Dit is een erg gezellige afwisseling op de dagen die vooral bestaan uit kilometers afleggen en routes plannen. Na een gezellige avond samen zijn wij weer helemaal topfit om te beginnen aan de laatste provincie van het Pieterpad. Direct onder Groesbeek duiken we Limburg in. We verheugen ons op deze bourgondische provincie met lekkere vlaai en heuvelachtige landschappen. Maar eerst sluiten we Gelderland af met een bosrijke fietstocht door het Rijk van Nijmegen. Op de steile klimmetjes door het bos zijn we soms genoodzaakt af te stappen en zelfs af en toe met de fiets op onze schouder een trap op te lopen. Hier blijkt toch wel dat het Pieterpad echt een wandelroute is. Je kunt gewoonweg niet overal fietsen. Maar het blijft een mooi avontuur.

De eerste etappes in de meest zuidelijke provincie van ons land laten ons genieten van de Maas welke een paar weken voor onze aankomst nog voor enorm veel overlast heeft gezorgd in dit gebied. Overal zien we nog sporen van de overstromingen. Landerijen met mislukte oogst, zandzakken op erven van boerderijen en het slib en modder dat overal op planten en bomen te zien is. Het is moeilijk in te beelden dat zo'n kalm stromende rivier in een zeer korte tijd buiten zijn oevers kan treden en dan zoveel schade kan maken. Dit geeft weer aan hoe sterk de krachten van de natuur zijn en doen ons weer beseffen dat we hier dan ook respectvol mee om moeten gaan.

Door het afleggen van een lange wandelroute zoals het Pieterpad geef je jezelf de tijd en de mogelijkheid om over deze dingen na te denken. We beseffen wederom dat we gelukkig zijn met de keuzes die we gemaakt hebben en dat we samen gezond genoeg zijn om avonturen als deze aan te gaan. 

Genietend van de natuur, de zon en het samen zijn rijden we de etappes in het noorden van Limburg zonder problemen uit. We rijden vanuit Gennep via Vierlingsbeek naar het kleine dorpje Swolgen. De terugweg rijden we aan de andere kant van de Maas langs het nationaal park de Maasduinen. En zo vervolgen we onze weg richting de eerste grote stad van Limburg. In de buurt van Venlo staan we op een kleine camping en hebben we ons vroeg in de morgen klaar gemaakt om te beginnen aan de volgende etappe op de fiets. Maar na ongeveer 300 m zorgt een gebroken spaak ervoor dat we deze dag vroegtijdig moeten staken. Aangezien het zondag is zijn er geen fietswinkels in de buurt open waar we de spaak zouden kunnen laten vervangen. We besluiten om wederom de strijd te staken en terug te gaan richting de Betuwe. Bart moet over een aantal dagen vaccineren en Moniek begint steeds meer last van haar kiezen te krijgen (daar heeft ze al een tijd last van), dus het voelt als een soort lange pitstop om over iets meer dan een week terug te keren. Zo eindigt na 6 etappes ons fietsavontuur over het Pieterpad.


Deel 4 'van Swolgen naar Maastricht'

De pitstop heeft uiteindelijk 2 weken geduurd. Na meerdere tandarts bezoeken, vaccineren en fiets reparatie kunnen we eindelijk weer op pad om de laatste zes etappes van het Pieterpad uit te gaan lopen. In de afgelopen 2 weken hebben we wat rust kunnen geven aan onze voeten en Bart aan zijn achillespees dus we gaan weer wandelen. We rijden naar Swolgen waar we de vorige keer geëindigd zijn om vandaar naar Venlo te fietsen om vervolgens terug naar de bus te wandelen. De eerste kilometers voelen we ons weer als herboren. We merken nu erg goed dat we toch wel bijzonder gegroeid zijn in het wandelen, want 20 km voelt niet meer dan een stukje wandelen en we hebben nauwelijks last meer van vermoeide voeten of blaren. We beginnen met veel goede moed aan het laatste deel van ons Pieterpad avontuur.

We genieten volop van alles wat Limburg te bieden heeft. Veel natuur vriendelijke mensen en natuurlijk koffie met heerlijke vlaai. De laatste etappes richting het zuiden van Limburg zijn op papier de zwaarste. Op de laatste etappe na, zijn alle etappes boven de 20 km en hoe zuidelijker we komen hoe meer heuvels er op ons liggen te wachten. Vanuit Venlo hebben we onze weg vervolgt richting Swalmen om daarna door te wandelen naar Montfort. Het is inmiddels half augustus geweest en we zien steeds meer rijpe bramen langs het pad. We besluiten om een bakje mee te nemen om bramen te plukken zodat we hier heerlijk bramensap van kunnen maken. Er hangen zoveel rijpe bramen dat het niet lang duurt voordat we een bak vol hebben weten te plukken. Verder blijven we onderweg iedere keer stil staan om bramen te eten. Op een gegeven moment beseffen we, met onze blauwe vingers en mond, dat we na 3 uur wandelen nog niet op de helft van de etappe zitten en moeten we tocht wel een beetje doorlopen als we nog boodschappen willen doen vanmiddag. Het is wel een heerlijk gevoel dat we zo lekker weg kunnen dromen in het 'hier-en-nu'. Het is wederom genieten in alle traagheid die wandelen met zich mee brengt. Na een aantal etappes komen we in de buurt van zuid Limburg. De stad Sittard ligt in het smalste stukje van deze provincie en ligt op een steenworp afstand van zowel Duitsland als België. We parkeren onze bus bij een zwembad in het noorden van de stad op een van de weinige gratis camperplaatsen die in Nederland te vinden zijn. Hier staan meerdere campers en het is er best gezellig. We besluiten om 's avonds in de stad wat te gaan eten om daarna gezellig met onze buren een drankje te doen op het grasveldje achter de campers. Het voelt als vakantie. Heerlijk! 

De komende dagen voorspelt de weersverwachting niet veel goeds en wordt het tussen de buien door lopen. Omdat we vinden dat we in Sittard best lekker staan met onze bus besluiten we om de volgende etappe op te delen in twee dagen. En verblijven we nog een nacht in Sittard. Zo kunnen we ook de betere (lees droge) momenten van de dag uitkiezen om deze twee regenachtige dagen door te komen. Zo lopen we van Sittard naar Spaubeek om de dag erna van Spaubeek door te lopen naar Valkenburg. Aangekomen in Valkenburg komt het echt binnen dat er nog maar één etappe te gaan is. 15 kilometer vanaf Valkenburg naar de top van de sint Pietersberg in Maastricht. 

We besluiten die avond om, net over de grens, in België te overnachten. We staan op een heerlijke stille parking waar we achter onze bus kunnen douchen met onze eigen douche zodat we na een goede nachtrust de volgende dag kunnen beginnen aan de laatste kilometers van het Pieterpad. We besluiten om deze etappe wel in de juiste richting te gaan lopen zodat we ook echt eindigen op de sint Pietersberg.

De volgende morgen parkeren we onze fietsen bij de sint Pietersberg en rijden we met de bus naar Valkenburg om daar aan de laatste etappe te starten. Het weer is ons goed gezind en we beginnen met een heerlijk zonnetje aan de allerlaatste kilometers. We genieten volop van de natuur en de heuvelachtige landschappen. En we lopen in zo'n hoog tempo dat we al heel snel aankomen in Maastricht. Hier pauzeren we even om te genieten van een lekkere bak koffie en een heerlijk stuk vlaai (alweer). Na een half uurtje maken we ons op voor de laatste stappen naar de top van de berg waar het eindpunt zich bevind. Wanneer we aan de rand staan van de oude steengroeve en het bordje zien, waar op staat dat we het gehaald hebben, zijn we trots en voldaan en zijn we een hele ervaring rijker. 


Terugkijkend op ons Pieterpad avontuur zijn we trots op onszelf dat we het hebben gehaald. Niet alleen het lopen en fietsen van zo'n afstand, maar ook het omgaan met tegenslagen en daardoor flexibel moeten zijn heeft ons sterker gemaakt. We hebben op elkaar kunnen bouwen en hebben elkaar gesteund op mindere dagen. We hebben genoten van alle mooie plekjes waar we nooit eerder van hadden gehoord. We hebben gelachen met elkaar en om elkaar. We hebben iedere dag even gehuppeld, gewoon omdat je er blij van wordt en omdat er een dag komt dat je het niet meer kunt. 

Kortom, we hebben een avontuur beleeft en zijn weer ervaringen rijker en hebben onze rugzak gevuld met nieuwe herinneringen. En we hebben onderweg nieuwe energie op gedaan voor onze volgende avonturen.

Commentaren: 0