· 

Thailand, good to be back!

Na Loas was het tijd voor Thailand!

 

Een paar jaar terug zijn wij ook al in Thailand geweest en haalden daar samen ons PADI advanced duikbrevet, en dat is precies de reden om nu weer terug te gaan. Bart wil namelijk graag zijn PADI divemaster halen op het eiland Koh Lanta. en samen willen we 'net als toen' een ontspannen tijd op het eiland ervaren.

 

We reizen vanuit Laos met een kleine bus naar de grens met een 'mannetje' die ons helpt om de grens over te gaan. We verlaten vlotjes het land na de gebruikelijke 'papieren invullen routine' en het wachten bij het loket om de juiste stempel te krijgen, aangezien wij een visum hebben voor 2 maanden. Heel stom heb ik niet goed de datum op het visum gecontroleerd (daar kwam ik weken later pas achter) waardoor we wederom naar de ambassade moesten om dit te laten aanpassen. Maar goed, weer wat geleerd, ALTIJD even de stempel controleren voordat je doorloopt!

We krijgen in de tuk tuk op weg naar het busstation een lekker stukje jackfruit aangeboden van een mede 'tuk tukker', zo lief de mensen in zuid oost Azië, zij delen zo veel met hun medemens wat we steeds weer wat onwennig maar vooral heel mooi vinden...

Na wat rondstruinen in dit grensplaatsje en het regelen van Thaise Bath bij de bank, gaan we straks de nachtbus in. Wat betreft, geld opnemen bij de bank of een pinautomaat, let op de wisselkoers! deze kan nogal eens verrassend zijn, als je snapt wat ik bedoel.

De nachtbus was tot onze verbazing, uitermate luxe. Met name ten opzichte van wat we tot nu toe hadden gezien tijdens deze reis. We kregen een flesje water, een snack box en een koptelefoon om zonder herrie voor je buren tv te kunnen kijken in onze oh zo luxe stoelen waarvan ieder knopje nog gewoon deed wat het moest doen, Naja zeg het moet niet gekker worden!

Toen Bart en ik wat probeerden te gaan slapen was het om 23.00 uur toch echt tijd om te gaan dineren! Huh? Ok wij dachten we slaan het avondeten een keer over, maar nee toch wat eten. Lopend buffet in een groot restaurant wat speciaal gemaakt leek te zijn voor bus reizigers die hier af en aan rijden. De heerlijke geuren uit de Thaise keuken komen ons tegemoet. We hebben keuze uit van alles, vis/vlees/groenten/rijst maar vooral heerlijk pittige gerechten, YES!! welkom in Thailand!

 

Eénmaal weer terug in de bus, slaat de 'after dinner dip' niet in, dus we slapen niet of nauwelijks zoals meestal wanneer we in de nacht reizen. Terwijl Bart en ik schaapjes tellen ligt iedereen om ons heen in een diepe coma, ach we zijn blij om weer in Thailand te zijn en kijken uit naar ons verblijf hier de komende maanden.

Als we 's morgens rond 5 uur aankomen in Bangkok, nemen we een taxi naar ons hostel in het centrum, waar we nog niet kunnen inchecken. Daarvoor moeten we tot vanmiddag wachten. We frissen ons wat op, laten onze tassen daar achter en gaan ontbijt zoeken.

Zo bijzonder en leuk om weer in Bangkok terug te zijn en dingen te herkennen van een aantal jaren terug! We zien een karretje staan die van alles biedt, waaronder Pad Thai!

ik zeg een prima ontbijtje, en nemen plaats op de stoeprand en op een plastic krukje. We toppen onze maaltijd af met wat limoensap, verse koriander en peper en genieten van ons heerlijk ontbijt. Het klimaat is ook in Thailand 'continu klam', dus we besluiten eindeloos rond te dwalen en af en toe af te koelen in bijvoorbeeld een koffietentje. We verblijven in totaal 3 nachten in Bangkok, voordat we weer in een nachtbus verder reizen richting het eiland Koh lanta.  De volgende nachtbus brengt ons naar Krabi. bijna tot op het bot toe bevroren komen we er aan. de airco stond de hele nacht op standje vrieskist en kon echt niet minder koud zei het busmeisje (die ik al zoekende met het verzoek op een ander standje van de airco, liggend onder een stoel aantrof). Afijn we regelen vervoer vanaf het busstation naar de haven, daar doen we een bakkie en wachten op de boot die ons in ongeveer een uur naar Koh Lanta zal varen. We zijn er bijna!

Op het eiland worden we overvallen door mensen die ons graag per tuk tuk (voor de jackpot) verder brengen, wat attent zeg, maar nee ik kijk toch liever even verder!

Het voelt, los van de leurende mensen een beetje als thuiskomen. We kennen dit eiland een beetje en dat voelt goed! Na wat stijfkoppig, maar met een glimlach onderhandelen gaan we voor een vriendelijk prijsje naar ons hotel. Enigszins gaar van een slapeloze nacht en veel achtereen reizen, ploffen we even op ons bed. Morgen ben ik jarig en verhuizen we voor minimaal een maand naar een huisje met een keuken, een eigen  badkamer, woonkamer naja alles wat een mens nodig heeft, helemaal voor ons alleen. Hopelijk geen haan om de deur die ons 's morgens voor 5 uur wekt. Het weerzien van bekende gezichten is geweldig, na veel knuffels en biertjes op het strand kan het eilandleven hier beginnen! Mijn (Moniek) weken/maanden hier zien er ongeveer zo uit: ik doe boodschappen, de was, houdt ons huisje schoon, struin alle marktjes af op het eiland om heerlijke verse spulletjes te halen (en te proeven natuurlijk) voor in onze eigen keuken, ga wekelijks naar yogales, zie ieder strand op dit eiland, toer rond met mijn brommer, doe er een heerlijk kleurtje op en geniet van de rust die het vele alleen zijn met zich mee brengt. Ook ga ik regelmatig een dag mee op de boot waarop Bart iedere dag te vinden is terwijl hij zijn divemaster cursus volgt. We maken samen prachtige duiken, zien 3 keer een walvishaai en kunnen ons geluk niet op onder water. Wauw wat is dat een cadeau  het zien van dit magisch mooie dier! Los van de walvishaai, is duiken magisch mooi en rustgevend. De wereld daarbeneden is zo kleurrijk, traag, verrassend en plezierig dat het ons nooit verveeld. In de avonden staat ons leven bol van samen zijn in ons huisje, pubquizzen, gezellige etentjes met vrienden van de duikschool en biertjes bij de door ons zo geliefde strandbarretjes. Bart heeft ruim 90 duiken gemaakt , heeft een fantastische tijd gehad met de hele crew op de Boot en met zijn instructeur Matt. Hij is glansrijk geslaagd na het doen van o.a. een aantal examens/beproevingen en zwemtests. Waar hij zich een slag in de rondte heeft gezwommen en de befaamde snorkeltest heeft overleefd. Na het behalen van het diploma, mag hij  zichzelf nu divemaster noemen, wat zoveel inhoud dat hij onder water mag gidsen en er een boterham mee kan verdienen. 

 

We zijn in totaal ruim, 2 maanden op dit eiland gebleven, waar ons een grote verrassing te wachten stond! Een familiebezoek, wat begon als een grap vanwege een bankpas die voor ons gereed lag in NL. We zeiden tegen onze oudste zus, "kom 'm maar brengen" en zo werd een grap een goed idee!

 

Onze zussen, broertje en neefje kwamen ons opzoeken en reisden met z'n vieren helemaal af naar Thailand om ons na 9 maanden weer te zien en samen te genieten van Thailand... 

Wat een verrassing en wat een avontuur! We wachtten 4 uur lang op het vliegveld van Krabi om hen vervolgens met vele dikke tranen van geluk in de armen te sluiten. Na het drogen van onze tranen en praten met hoge stemmetjes, regelden we vervoer naar Krabi town voor onze eerste nacht. Samen met onze familie over marktjes lopen, hen alles te laten zien van ons leven hier en samen de Thaise keuken proeven, was alleen al de eerste avond een feest! Wat hebben we gelachen met elkaar om soms wat 'gammele' hotelkamers. De familie zo bekende poep en plas praatjes konden dan ook niet lang uitblijven. dat was naast het genieten van de stranden/brommer rijden/een natuurwandelingen maken/Thais eten/bootje varen op Koh Phi Phi/zwemmen in de zee/chillen in het het zwembad en genieten van de zon en elkaar dan ook de rode draad van ons avontuur samen! Ook zijn we in deze week samen gaan snorkelen en zagen we veel kleurrijk koraal en een grote diversiteit aan vissen in de Andaman zee. We zijn oprecht dankbaar voor hun bezoek aan ons en in het bijzonder trots op ons neefje wat zichtbaar genoot en zich zo ontzettend flexibel en dapper heeft opgesteld. Wat knap van jou lieve Floris, dat je iedere dag weer met een lach ons hebt vergezeld, ondanks dat het reizen soms ook heel vermoeiend was. Jij hebt ons samenzijn in Thailand extra veel glans gegeven, dankjewel lieve jongen, we houden van je! Een herinnering  om nog heel lang te koesteren met onze lieve familie!

De hilariteit en stress die jullie met ons deelden voorafgaand aan jullie komst, maakte het allemaal wat spannend! Gaat het allemaal wel goedkomen met de overstap en de bagage?? Wat was het tot het laatst spannend, maar bovenal heel grappig (van een afstand) haha. Gelukkig kwam alles goed... Deze belevenis samen met jullie, is voor altijd in ons geheugen.

 

Een andere verrassing kwam vrij kort nadat onze familie weer veilig en wel hun zojuist opgedane kleurtje al weer aan het verliezen was.

Corona... Het leek ons een tijd niet aan te gaan, wij dachten nog "wij ontspringen de dans". Maar iedere dag bleef het item terug komen in het nieuws en zagen we meer en meer voorzorgsmaatregelen om ons heen getroffen worden. Ons visum zou gaan aflopen, de grenzen om ons heen gingen dicht. Net als alle barretjes en restaurants op het eiland. Alle risico's en kansen werden berekend en de twijfel en ook wel angst had vooral op mij (moniek) een nare impact. Het gevoel van vrij zijn/vrijheid kwam tot een einde. Familie en vrienden informeerden dagelijks of wij al naar huis kwamen en wat nu het plan was?? Gaat het wel goed?? DE Nederlandse ambassade wilde ons wel helpen om het visum te verlengen (mits we daar een flink dotje geld voor zouden neerleggen), maar de boodschap was vooral, GA NAAR HUIS! Waar wij nog hoopten op een wonder om onze droom te kunnen vervolgen, raakten de Nederlandse supermarkten zonder toiletpapier en bleek er geen macaroni meer verkrijgbaar te zijn. En daar moesten wij naar terug? Op het eiland waar wij zaten was geen enkele besmetting, maar om eerlijk te zijn was de lol er wel vanaf. We moesten terug, ik wílde terug, weg uit de onzekerheid die iedere dag groter werd.

 

Het werd tijd om onze voorbereidingen te gaan treffen, vluchten terugboeken, doktersverklaringen regelen, vervoer regelen, hotel boeken, ticketbewijzen uitprinten, afscheid nemen van iedereen en met een heel dubbel gevoel terug naar NL. Na heel veel wachten/vliegen/overstappen en schouder aan schouder in een vliegtuig zitten afgeladen met Nederlanders, kwamen we aan op Schiphol!

Daar net nog even de treinaansluiting gemist, kwamen we kapot moe van de reis, de telleurstelling, maar ook de opluchting op 2 april 2020 na 59 uur reizen terug op het station waar ons avontuur op 5 juni 2019 begon... Onze zus en kleinste neefje kwamen ons ophalen, met dikke tranen en ook met een grote lach op ons gezicht sloten we hen in de armen of het nou mocht of niet...

 

Na een eerste nacht in NL is het tijd om, te accepteren dat het leven niet altijd loopt zoals je hoopt, terug te kijken op onze mooie avonturen, te bezinnen, verhalen te delen, iedereen weer (op gepaste wijze) te zien en vooruit te kijken naar de toekomst.

We gaan nieuwe plannen maken, dromen, en bouwen aan een nieuwe toekomst! 

 

Voor diegene die onze verhalen lezen, wil ik zeggen: wij vinden het geweldig dat jullie ons volgen, reacties plaatsen, met ons mee genieten en wij jullie wellicht kunnen inspireren! Hopelijk kunnen wij snel weer onze reisplannen verwezenlijken en dit met jullie delen!

 

Stay safe,  and take care!

 

Liefs, Bart & Mo

 

                    

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Floris (vrijdag, 25 september 2020 19:06)

    lieve moniek en Bart, het was fantastisch, het snorkelen was zo leuk dat vond ik het leukst, de zonsondergang zo mooi, het samen zijn was het leukste, veel grapjes die we maakten, de mooie witte stranden en de palmbomen van joh phi phi, samen slapen met mama, Hey is het mooiste wat ik mee gemaakt heb in heel mijn leven. Groetjes Floris

  • #2

    Sigrid (vrijdag, 25 september 2020 21:36)

    Wat leuk om terug te lezen. Wat was het fantastisch!!! Zo gaaf en zo blij dat we dit met z’n allen hebben beleefd. Hou van jullie�