Na de koude winter vorig jaar in Nederland, met nachten tot -14°c, zijn wij van plan dit jaar te overwinteren in zuid Europa. Aangezien we afgelopen voorjaar in Spanje en Portugal zijn geweest hebben we nu gekozen om naar Griekenland te gaan. We twijfelden ook over Italië, maar dachten dat het misschien wel mooi zou zijn om ook een aantal weken door de Balkan te rijden. En dat was het zeker!
De Balkan is een schiereiland dat in het zuidoostelijke deel van Europa ligt. Veel landen maken hier deel van uit en een aantal van deze landen zijn ook nog vrij onbekend voor toeristen. Dit komt mede omdat er tot midden jaren 90 nog oorlog werd gevoerd in een aantal van deze landen. Maar de laatste jaren ontwikkeld dit gebied zich snel en komen steeds meer toeristen af op de prachtige stranden en natuur die je hier vinden kunt.
Wij kozen ervoor om vanaf Hongarije naar Kroatië te rijden en dan via Bosnië en Herzegovina en Albanië Griekenland in te rijden.
In deze blog vertellen wij jou over het eerste deel van ons avontuur door de Balkan.
Kroatië
De grensovergang naar Kroatië was weer een ouderwetse. Kroatië hoort dan wel bij de EU maar maakt geen deel uit van de Shengen landen. Dit houdt in dat je bij binnenkomst je paspoort moet laten zien en in ons geval ook onze Covid vaccinatie bewijzen. Eenmaal in Kroatië voelden we al snel de sfeer van Zuid-Europa met olijfbomen en witte huisjes met oranje dakpannen.
Onze eerste overnachting hebben we in het binnenland gedaan vanuit Hongarije op weg naar Istrië, een provincie in het noordwesten van Kroatië waar je erg veel Italiaanse invloeden ziet, zowel in het landschap als in de keuken. Istrië staat bekend om zijn truffels en deze kun je dan ook bijna overal kopen en proeven. Ieder restaurant heeft wel een pasta met truffel op de kaart staan. Je kunt er dan ook niet omheen om zo af en toe eens zo'n pasta te eten, en ook kun je het grote aanbod aan truffelolie, truffelpuree, gedroogde truffel en nog veel meer truffel varianten moeilijk negeren, Ook wij hebben natuurlijk een flesje truffelolie gekocht om zo af en toe weer eens zo'n lekkere pasta te maken.
Ook staat de provincie Istrië bekend om de mooie stadjes aan de Adriatische kust. Waarvan het stadje Rovinj misschien wel de mooiste en meest romantische is. Het plaatsje ligt op een kleine rots als een schiereiland bijna volledig omringt door de zee. Met als hoogste punt de kerktoren bovenop de rots.
De smalle straatjes en de kleurrijke huizen, waar soms prachtige bloemen tegenaan groeien, nodigen uit om heerlijk rond te wandelen en een beetje te verdwalen tussen kleine boetiekjes en cafétjes. Wij hebben hier 's morgens in alle rust rond gewandeld en een kopje koffie gedronken. Toen de dag vorderde werd het drukker en vonden wij het tijd om door te gaan.
De volgende bestemming in de provincie Istrië, voor ons, was Pula. Deze Stad in het zuiden van de provincie is vooral bekend om het mooie Romeinse amfitheater. Deze staat dan ook in het centrum van de stad en is niet te missen tijdens een wandeling. De buitenkant van het theater is nog mooi intact en je kunt er ook helemaal omheen wandelen. Je kunt ook het theater in, maar wij hebben dit overgeslagen. Verder is er in Pula ook nog een kasteel dat bovenop een berg staat en deze kun je bezoeken in combinatie met het "spinnenweb" aan tunnels dat er onderdoor loopt.
Nadat wij de stad ontdekt hebben en terug bij de bus kwamen, zagen we tot onze verbazing dat we een parkeerboete gekregen hebben. Ondanks dat we een kaartje gekocht hadden bij de automaat en de tijd niet hadden overschreden bleek er toch een boete van iets meer dan €30,- onder de ruitenwisser te zitten. Alles was in het Kroatisch en het was ons compleet onduidelijk. Rondkijkend werden we aangesproken door een Duits echtpaar dat ook een bekeuring heeft gekregen. Na verder kijken bleek iedere buitenlandse camper een bekeuring te hebben gekregen, ondanks dat ze allemaal een parkeer ticket hebben gekocht bij de automaat. Dezelfde avond op een camping in het noorden van Istrië vroegen we aan de receptionist hoe we de bekeuring konden betalen, en deze vertelde ons dat we dit bij ieder willekeurig postkantoor konden doen. Dus de volgende dag hebben we deze netjes betaald, maar nog steeds vreemd dat we überhaupt een bekeuring hebben gekregen.
Plitvice meren
Nadat we Istrië hebben verlaten zetten we koers naar een van de mooiste natuurparken van Kroatië, de Plitvice meren. Dit park ligt vlakbij de grens met Bosnië en heeft een aantal meren die met elkaar in verbinding staan, sommige door middel van prachtige watervallen. Het park heeft verschillende wandelroutes en je kunt er ook met een bootje doorheen varen. Het is een druk bezocht park, zelfs in het naseizoen. Wij kozen ervoor om 's morgens om 7 uur bij het park te zijn en als één van de eersten aan de wandeling te beginnen. We hebben de langste wandelroute genomen van 18 kilometer. De eerste kilometers waren we bijna volledig alleen, maar eenmaal over de helft kwamen we meerdere bezoekers tegen die de route andersom liepen of die de andere ingang genomen hadden. Maar ondanks de vele bezoekers is het een prachtig park met schitterend blauwe meren en water zo helder dat je meters diep kunt kijken. Eenmaal terug bij de ingang begint het echt druk te worden en zijn wij blij dat we vroeg vertrokken zijn.
Wanneer je de Plitvice meren wilt bezoeken is het ook erg verstandig om jouw tickets vooraf online te kopen. Dit kan op deze website je kunt hier kiezen op welke datum, tijd en via welke ingang je het park wilt bezoeken. De prijs verschilt per seizoen. Wij hebben trouwens, op aanraden, gekozen voor ingang 1, de meest noordelijke, omdat, wanneer je vroeg bent, je dan als eerste bij de grote waterval bent. Als je hier later bent dan sta je waarschijnlijk met honderden andere mensen in de rij om een leuke foto te nemen.
Gedurende ons bezoek aan het park Plitvice meren hebben we op een kleine paardenboerderij gestaan om twee nachten te overnachten. De eigenaar 'Dudo" runt in het seizoen deze boerderij voor mensen die willen paardrijden. Het verblijf op deze boerderij was uniek en leuk. Rondom het huis en de stallen krioelde het van katten ganzen en honden. Allemaal even vriendelijk en nieuwsgierig. Maar het leukste waren toch echt de jonge katjes van verschillende leeftijden. Tijdens de avond zijn we in de gemeenschappelijke ruimte naast de stallen gaan zitten voor een drankje met Dudo en andere gasten. En gedurende de avond klom er dan steeds een jong katje op je schoot, op zoek naar wat extra warmte. Moniek zat op een gegeven moment zelfs met bijna 10 van die kleine pluizenbollen op haar schoot. Ook kwamen er gedurende de dag steeds jonge katjes bij de camper kijken en sommige durfden het zelfs aan om naar binnen te springen en even in de kastjes te snuffelen of op bed te kijken.
De drie honden van de boerderij waren ook erg vriendelijk en kwamen regelmatig even een aai halen of gewoon op je voeten liggen. De grootste van het stel heeft het zelfs gepresteerd om een emmer water onder onze bus vandaan te pakken. Toen we de volgende morgen wakker werden en de emmer misten zat hij daar met zo'n kop naar beneden gebogen ons aan te kijken van 'Oeps sorry'. Toen ie de tweede keer betrapt werd door Moniek kwam ie 'm zelfs terug brengen. Het was vooral erg grappig en lief.
We hebben na twee nachten afscheid genomen van Dudo en al zijn dieren en zijn met mooie herinneringen verder gereden naar de kust. Op zoek naar de blauwe zee.
De Kroatische kust
Wie aan de Kroatische kust denkt, denkt aan eilanden en kiezelstranden met helder lichtblauw water. Niets is minder waar. Bijna overal langs de kust van het Kroatische vaste land kun je een of meerdere eilanden zien. En de kust heeft erg veel baaitjes met helder blauw water en witte kiezelstranden.
Wij zijn onze trip langs de kust begonnen vlakbij de stad Zadar, en hebben daar ook voor de eerste keer in meer dan een jaar weer in zee gezwommen. Hierna zijn we één van de vele eilanden gaan bezoeken. De meeste eilanden zijn enkel te bereiken met een ferry, maar het eiland dat wij hebben bezocht wordt door middel van een lange brug verbonden met het vaste land en is daarom erg eenvoudig te bereiken met onze camper. Het eiland dat wij bezocht hebben is het eiland Pag. Dit eiland staat bekend om zijn bijzondere vegetatie... Eigenlijk meer om de afwezigheid ervan. Het eiland heeft namelijk een soort maanlandschap en ziet eruit als een grote kale rots. Er groeien hier en daar nog wel wat kleine taaie struiken of bomen maar het is er vooral erg droog en leeg. Bij onze aankomst op het eiland hebben we eerst een paar uurtjes aan het strand gestaan om daarna een kleine wandeling te gaan doen naar een bijzondere plek.
Deze rots ligt bijna volledig omringd door het mooiste diep blauwe water, in een baai en er groeit echt niets in de hele omgeving.
Na deze wandeling zijn we naar de gelijknamige hoofdstad van het eiland gegaan en hebben we heerlijk gegeten. Er was verder niet veel meer te doen in de stad omdat het seizoen afgelopen is. Zoals op veel plaatsen in Kroatië gaat er veel dicht na het seizoen en lijken sommige plaatsjes echt uitgestorven. Dit geeft wel een lekker rustig beeld van de plekjes, maar het is soms ook wel fijn als er iets meer gezelligheid is.
Na het eten zijn we op zoek gegaan naar een plek om de nacht door te brengen. We hebben aan de westelijke kant van het eiland een kleine schapenboer gevonden die ruimte heeft om één camper te laten verblijven. Deze aardige man verwelkomt ons rond zonsondergang, en laat ons zien waar alle voorzieningen zijn, voordat hij er zelf nog even vandoor gaat om te vissen op inktvis. Deze blijken het best te vangen als de zon net onder is. Wij wensen de beste man succes en kruipen vroeg onder de wol.
De volgende dag is onze gastheer al vroeg uit de veren om zijn schapen te vaccineren en te merken. Dit doet hij samen met een vriend die iets verderop woont. Nadat we hebben ontbeten en buiten gedoucht willen we gaan betalen en onze reis vervolgen. Wanneer ik de boer aanspreek vraagt hij direct of we niet eerst wat willen drinken, want hij vind dat hij en zijn vriend wel een pauze verdiend hebben en ze houden beide van een gezellig praatje. Natuurlijk slaan wij dat niet af, want hoe gezellig is het om met 2 mannen op leeftijd eens een goed gesprek te voeren. De mannen vertellen ons dat ze hier volledig zelfvoorzienend wonen. Dat wil zeggen dat ze hun eigen energie opwekken, hun eigen water oppompen, het huis wordt verwarmt door een houtkachel en koken doen ze op een gasfornuis met gasfles. De mannen waren ook erg benieuwd naar onze camper en hoe wij het dan allemaal doen in zo'n klein huisje. Ondanks dat we dus volledig verschillende mensen zijn hebben we toch veel dezelfde interesses en ervaring met klein en zelfvoorzienend leven.
Nadat we het eiland verlaten hebben, zijn we richting het zuiden gereden in hoop op wat beter weer. Want bij het wegrijden op Pag begon het enorm hard te waaien. Dit zou de hele dag duren en dus zijn wij het centrum van Zadar in gegaan om de was te doen. Na de was zijn we nog een uurtje verder naar het zuiden afgezakt om aan een groot meer te gaan staan. Zo zijn we iets verder van de kust af en zijn we iets meer beschut tegen de wind. De volgende dag is het weer alweer beter en gaan we dus terug naar de kust.
We rijden weer wat zuidelijker en gaan het stadje Primosten bezoeken. Dit stadje is ook gebouwd op een grote rots die midden in de zee ligt en enkel met een smalle verbinding vast zit aan het vaste land van Kroatië. Het is een mooi stadje en je kunt er helemaal omheen wandelen. Het hoogste punt wordt ook hier weer bezet door een kerk zodat je vanaf alle kanten de klokkentoren kunt zien. De smalle straatjes zijn gevuld met souvenirwinkeltjes en restaurants. Aan de buitenkant van het stadje zijn vooral hotels te vinden met een terras en soms een strandje aan de zee. Wij houden het na een middagje in de stad voor gezien en zoeken het voor de nacht hogerop. We hebben een plekje gevonden tussen de olijfbomen bovenop de bergen. Van hieraf heb je een prachtig uitzicht op het stadje en sta je in alle rust. De nacht is heerlijk stil op het gehuil van jakhalzen na dan. Maar dat is juist wel een mooi en rustgevend geluid. Ook het wakker worden op zo'n rustige plek is heerlijk.. Zo hebben we 's morgens achter de bus gedoucht met een uitzicht over olijfboomgaarden en de zee in de verte.
Na het ontbijt en warme douche zijn we verder naar het zuiden gereden. We zijn onderweg nog een paar uurtjes gestopt om lekker aan een baai te gaan staan en in de zee te zwemmen, om daarna door te rijden naar één van de meest toeristische plaatsen van Kroatië, de stad Split.
Voordat we naar onze "Park4night" locatie rijden gaan we eerst nog even langs een supermarkt. We hebben namelijk wel een leuke plek in gedachten en willen daar waarschijnlijk wel een paar dagen blijven staan. De locatie ligt 4 km buiten het stadscentrum en aan zee, dus we kunnen hier lekker zwemmen en met de fiets de stad verkennen.
Wanneer we aankomen op deze vrij grote parkeerplaats zien we een aantal camperbusjes geparkeerd staan op een manier dat hun deuren naar elkaar toe open gaan zodat ze een soort binnenplaatsje hebben gecreëerd. We zien hier ook een Nederlandse bus tussen staan en Bart denkt deze te herkennen.
Deze bus is van Marc en Loes wie ik eerder al ontmoet heb bij de Wit in Schijndel. We lopen er heen om gedag te zeggen en voor we het weten zitten we aan een biertje en heeft Marc voor ons een bordje noodles klaar gemaakt. We maken kennis met de overige camperaars van het groepje en diezelfde avond kijken we met z'n allen een film in onze geïmproviseerde buitenbios. Na nog wat biertjes en gezelligheid gaan we midden in de nacht naar bed.
De volgende morgen gaan we lekker zwemmen en maken we gebruik van de buitendouche die op het strand staat. Dit is echt een heerlijke plek om een paar dagen te blijven. We kunnen hier drinkwater pakken en er staat zelfs een "Dixi" toilet waar we onze PortaPotti in kunnen legen.
Vandaag gaan we het stadscentrum van Split bezoeken, maar voordat we op onze fiets springen nemen we afscheid van Marc en Loes. Na een week hier te zijn geweest, gaan zij weer verder richting het zuiden van Kroatië. We spreken nog wel af om elkaar te ontmoeten over ongeveer 2 weken bij de grens naar Montenegro. Zij willen namelijk nog een keer een hike doen en hebben ons gevraagd om mee te gaan. We spreken af dat we contact houden en waarschijnlijk tot snel.
Eenmaal in de stad gaan we al snel op zoek naar een terrasje voor een koffie. De stad is leuk om doorheen te struinen, er zijn erg veel kleine straatjes met leuke winkeltjes en restaurants. We lunchen in de stad en fietsen ook nog wat rond. We sluiten de citytrip af bovenop een berg met een mooi uitzichtpunt over de oude stad.
Eenmaal terug bij de bus zien we dat de meeste busjes van de vorige avond verdwenen zijn en dat er veel nieuwe campers bij gekomen zijn.
De volgende dag starten we weer met een duik in de zee en een douche op het strand. We besluiten vandaag de hele dag rond de camper te blijven en lekker te genieten van het mooie weer en het strand. Naast ons (zeg maar praktisch tegen ons aan geparkeerd) is een Duits echtpaar komen staan en zijn duidelijk op zoek naar een praatje. Iedere keer als ik mijn hoofd laat zien begint de buurman een gesprek over allerhande onderwerpen. Het voelt een beetje als een camping en dat is niet echt wat we zochten. We besluiten dan ook om morgen te vertrekken, niet perse vanwege onze praatgrage buurman, maar we willen weer wat nieuws!. Dezelfde avond wordt het plots erg gezellig als een groep lokale mensen op leeftijd, hun stranddag afsluiten met het zingen van liedjes. Het zijn ongeveer 10 mannen en vrouwen, van boven de zestig, die de hele middag aan het strand hebben gezeten en samen hebben gegeten, gedronken en gezellig gepraat. En nu aan het eind van de dag, als de schemering intreed beginnen zij met z'n allen, naar wij inschatten "liederen van weleer" uit volle borst te zingen. Wij liggen op ons bed met de achterdeuren open te genieten van dit gezellige optreden en geven aan het eind een welverdiend applaus dat oprecht gewaardeerd lijkt te worden!
De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet best dus besluiten we om niet veel langer aan de kust te blijven. We hadden sowieso het plan om nog naar Bosnië te gaan en nu het echt slecht weer wordt aan de kust zetten we direct koers richting het binnenland. De route naar Bosnië gaat veel door de bergen. De wegen in Bosnië zijn duidelijk van een mindere kwaliteit, dus besluiten we vandaag om eerst tot aan de grens te rijden. De volgende dag vervolgen we onze trip om de grens over te gaan naar onze eerste bestemming, in het voor ons onbekende land Bosnië.
Bosnië en Herzegovina
Na een gemoedelijke grensovergang zijn we dan in één van de minder bekende landen van onze trip. Bosnië en Herzegovina is op het eerste gezicht een rustig land met prachtige ongerepte natuur. We komen erg weinig andere weggebruikers tegen op weg naar onze eerste verblijfplaats. We hebben een plekje gevonden bij een boer met een groot stuk land aan een meer. De man heeft op een stukje van zijn land een camperplaats gemaakt zodat hij ongeveer 10 campers kan ontvangen. Wij zijn vandaag de enige.
Op deze camperplaats heeft hij een container gezet waarin hij een toilet heeft gemaakt en er is een grotere container met een koelkast en een kookstel erin. Verder kun je er je drinkwater bijvullen en dat alles voor tien euro per nacht. We parkeren Jip en gaan direct een rondje om dit prachtige meer wandelen voordat het weer gaat omslaan. Het meer is gelegen tussen hoge bergen en we denken op de hoogste pieken zelfs al een beetje sneeuw te zien liggen. De wandeling is prachtig, maar het meest bijzondere is de uitgestrekte omgeving en de enorme rust die het uitstraalt.
Terug bij de bus begint ook hier de wind aan te trekken en tegen de avond beseffen we dat het een ruige nacht gaat worden. We hebben geen enkele bescherming tegen de wind en deze giert met ongeveer windkracht zeven over het weer tegen de achterkant van de bus aan. Ook begint het 's nachts nog te regenen en krijgen we maar weinig slaap. Met deze weersomstandigheden is het wonen in een busje toch niet altijd even relaxt. We zeggen vaak, 'ach gelukkig hoeven we morgen niet vroeg op voor ons werk'.
De volgende dag zijn we verder het binnenland van Bosnië ingereden, maar het weer werd helaas steeds slechter. We hebben een klein dorpje aangedaan om boodschappen te doen en een bakkie koffie te drinken. Wat ons direct opviel was het grote aantal koffietentjes in de dorpen. Veelal mannen zitten hier gezamenlijk aan tafel een bakkie sterke koffie te drinken.
Na een ronde gemaakt te hebben door de bergen en wat kleine dorpjes zijn we aangekomen in het stadje Mostar. Dit is één van de grootste trekpleisters van het land vanwege een beroemde boogbrug en de geschiedenis in de oorlog. Deze stad had een strategische ligging in de burgeroorlog van de jaren 90. Als je hier door de straten loopt zie je ook hier-en-daar nog kogelgaten in gevels van gebouwen zitten. We zoeken in het centrum van de stad een restaurant op en bestellen een schotel met typische Bosnische gerechten. Zo denken wij in deze korte tijd in dit land tocht nog zoveel mogelijk te proeven. Ook nemen we natuurlijk nog een heerlijke lokale kop koffie met baklava als toetje. Ik zeg altijd zo; Je kent een land pas echt als je de lokale lekkernijen hebt geproefd. (eigenlijk ben ik gewoon een vreetzak, aldus Bart).
Na het bezoek aan deze toeristische stad gaan we door naar onze laatste bestemming in Bosnië, de Kravika watervallen. Wanneer we hier eind van de middag aankomen is de parkeerplaats uitgestorven en mogen wij gratis naar binnen van de man achter de kassa. We maken de kleine wandeling naar beneden en vinden daar een, niet al te indrukwekkende, maar mooie waterval. Wel is het leuk dat we hier bijna alleen zijn, maar ook nu begint het weer te regenen en snellen wij ons terug naar de bus. We blijven voor de nacht op de parkkeerplaats en worden vergezeld door twee andere campers.
Terug in Kroatië
De volgende morgen vertrekken we vroeg om weer terug te rijden naar Kroatië. We kijken naar het weerbericht om te weten wat ons te wachten staat maar dat ziet er niet prettig uit. De volledige Balkan ligt de komende week in een depressie. Harde wind en veel regen van Kroatië tot en met Griekenland. We nemen ons in eerste instantie voor om direct naar de stad Dubrovnik te rijden. Een stedentrip in de regen is meestal nog wel te doen. Maar eenmaal aangekomen in de stad blijkt dat er geen enkele betaalbare parkeerplaats te vinden is. De enige waar wij mogen en kunnen parkeren kost 10 euro per uur. Dat kan nooit de bedoeling zijn haha! Dus we besluiten om maar door te rijden naar het meest zuidelijke punt van Kroatië. Tegen de grens met Montenegro ligt een klein schiereiland dat vroeger als marinebasis werd gebruikt. Tegenwoordig is het open voor iedereen en zijn er bijzondere plekken waar je met je camper kunt overnachten. Zo reden wij in eerste instantie namelijk naar een oud helikopterplatform met uitzicht over de Adriatische zee. Maar tegen de avond begon het zo enorm hard te waaien en te donderen, hebben we ervoor gekozen de bus te verplaatsen en ons wat meer te verschuilen achter dichte beplanting en een oude loods.
De volgende morgen heeft Moniek nog even een rondje hardgelopen over het schiereiland. Nadat we water hebben bijgevuld en klaar waren voor vertrek zien we twee andere busjes stilstaan om water te vullen voordat ze het eiland verlaten. Één van die busjes is "Petje" de bus van Marc en Loes. We stappen uit en begroeten elkaar, met een dikke knuffel.
Het blijkt dat zij ook 2 nachten op dit schiereiland hebben gestaan samen met Iris en Max, zij komt uit NL, hij uit Frankrijk. Zij hebben met Marc en Loes afgesproken om vandaag direct naar Albanië te rijden om maar zo zuidelijk mogelijk te komen voor als het weer beter wordt. Dit idee spreekt ons ook wel aan en wij sluiten aan om zo met drie busjes dwars door Montenegro, richting Albanië te rijden.
Het eerste deel van onze reis door de Balkan zit erop. We hebben genoten van Kroatië (al hadden we meer zon wel echt heel erg kunnen waarderen) en Bosnië maar uiteindelijk heeft het slechte weer ons gedwongen verder te gaan. We maken ons nu klaar voor het tweede deel van ons Balkan avontuur, dat zal starten in Albanië.
Hierover meer in het volgende blog!
Liefs Bart & Moniek
Reactie schrijven