Vanlife (Noord) Nederland

Onze eerste bestemming in Nederland wordt ergens in Noord-Holland hadden we bedacht. Dit omdat er deze tijd van het jaar vaak veel tulpenvelden te vinden zijn en dat hadden we nog niet eerder gezien. We hebben via de app 'Park4night' een parkeerplaats in de buurt van Medemblik gevonden, waar we een nacht zouden kunnen blijven staan. Deze parkeerplaats heeft geen voorzieningen en is ook verder niet beveiligd. Eigenlijk een soort wildkamperen in Nederland. Dit is overigens niet op veel plaatsen toegestaan, maar soms wordt er een oogje dicht geknepen zolang er geen overlast van komt. 

We zijn na aankomst direct een stuk gaan fietsen om zoveel mogelijk van de omgeving te kunnen zien. Tijdens deze fietstocht van zo'n 50km hebben we de eerste tulpen gezien. Maar nog niet in de grote aantallen die we hoopten aan te treffen. Desalniettemin was het een geslaagde fietstocht en hebben we de eerste zonnestralen alweer geabsorbeerd. Terug bij de bus pakken we onze stoelen voor de dag en zitten we nog even in de zon met een biertje voordat we de bus inkruipen voor het avondeten. Dit is echt een moment waar we naar uit hebben gekeken na een lange winter in NL in een Camper! Later komt er nog een buscamper de parkeerplaats opgereden en zal ons vergezellen voor de komende nacht. Na een avondwandeling kruipen we ons bed in om de volgende dag gewekt te worden door de vogels (dachten we). Maar het waren niet de vogels maar het was de kachel die ons om 6 uur 's morgens wekte. Na een snerpend geluid valt hij uit en zitten we letterlijk in de kou. Ja hoor de hele winter hield hij ons warm, en de eerste dag van vertrek verrek ie het om ons langer van dienst te zijn? Al is de zon overdag aanwezig 's nachts is het gewoon nog maar 5 graden boven het vriespunt. Bart gaat ondersteboven het keukenkastje in om te kijken wat er mankeert aan de kachel. Na wat stofvrij maken van de kachel en de ventilator doet ie het weer. Gelukkig hoeven we niet, al na één dag, een garage op te zoeken of een nieuwe kachel te regelen.

Na een rustig ontbijtje met vogelgeluiden om ons heen gaan we weer op pad. We hebben, via de app, een standplaats gevonden bij een jachthaven in Broek op Langedijk. Op de rit daar naartoe zijn we gestopt in Julianadorp waar we wél mooie tulpenvelden hebben gezien. Ook was er een mooie bloementuin in het dorp waar erg veel verschillende tulpen en andere bloemen (waar we het bestaan niet van wisten) staan om te bewonderen. Aangekomen bij de jachthaven in Broek op Langedijk kunnen we wederom nog even buiten zitten en van een wijntje genieten. Bij deze jachthaven betalen we een bedrag om te mogen overnachten. In ruil hiervoor krijgen we toegang tot het toiletgebouw met douches. En we kunnen hier ons chemisch toilet legen en schoon drinkwater bijvullen. In Nederland komen er steeds meer jachthavens bij waar je ook met een camper mag staan. Vaak is dit iets voordeliger dan een standplaats op een camping of camperplaats. Voor het avondeten lopen we een prachtige ronde letterlijk naast onze slaapplaats. De 1000 eilanden is echt een bijzonder stukje landschap, oer Hollands met een grote molen en op dit moment veel vogels in broedtijd. 

De volgende dag pakken we wederom de fietsen van de camper en maken we ons klaar voor een lange rit richting de kust. We rijden naar Bergen, waar we het bos en de duinen in rijden. We stoppen onderweg nog even op het strand en pakken een bak koffie bij een strandtent terwijl we uitkijken over het strand en de zee. Het duinen gebied rondom Schoorl is erg mooi en plezierig om te fietsen, en wat is dit een groot natuurgebied!  

Terug bij de bus zijn we uitgeblust en toe aan een warme douche. Niet lang na het eten en een bakkie koffie vallen we 's avonds vroeg in slaap. De volgende morgen na het ontbijt rijden we naar de supermarkt om boodschappen te doen voor de komende dagen. Want we gaan voor het eerst in ons leven naar een Waddeneiland. Hoe gek is dat....? Wél al twee keer in China geweest en 6 van de 7 wereldwonderen bezocht, maar nog nooit in ons eigen land op een Waddeneiland geweest. En de eer is aan het grootste eiland. "Texel......Here we come!!!

Aangekomen in Den Helder voelen we direct dat dit een stad is verbonden aan de zee. Wanneer we langs de binnenhaven rijden zien we verschillende bijzondere en 'heule grote' schepen liggen. Een groot marine fregat, een oude vissersboot en zelfs een houten zeilschip die eruit ziet dat ie zo uit de nieuwe pirates of the caribbean gevaren komt. We hebben de vorige dag al online een ticket gekocht op de website van de veerdienst naar Texel.. Dit ticket is altijd een retourticket en heeft geen datum. Omdat onze bus langer is dan 6,5 meter staan we tussen de caravans en vrachtwagens te wachten totdat we de boot op kunnen. De overtocht duurt zo'n 20 minuten en er is niet zo veel aan. Omdat we onderin staan en de auto niet uit mogen zien we niets anders dan de achterkant van een vrachtwagen. Eenmaal aan de andere kant rijden we de pont af en merken we direct op dat we op een eiland zijn. Er vliegen overal meeuwen en links en rechts zien we het duingras in de wind heen en weer zwaaien. We rijden naar een camperplaats iets onder de Cocksdorp in het noorden van Texel. Onderweg zien we veel tuinbouw en ook hier zijn weer bloemenvelden. In de buurt van de Koog zien we bijna alleen maar vakantiehuisjes en campings. In het hoogseizoen zal het hier vast een stuk drukker zijn. Aangekomen op onze plek parkeren we de bus en doen we direct een was. De zon schijnt nog en het waait flink dus de was zal wel snel drogen. Heerlijk vind Mo dat als de was weer gedaan is (raar meisje). We zitten nog even voor de bus om een boekje te lezen en wat te drinken al blijft 't niet lang comfortabel gezien de frisse wind. 's avonds zitten we binnen en kijken we een filmpje voordat we gaan slapen. Na een heerlijk rustige nacht checken we de weersvoorspellingen. Vandaag droog met veel wind, morgen waait het minder hard maar is de kans op regen groter. Dus vandaag wordt het opnieuw fietsen. Muts op en windjack aan want het waait behoorlijk. Via de app Komoot heeft Bart een rit opgezocht die het hele eiland rond gaat en ook een aantal stukken van de MTB route meeneemt. Er zitten cross bandjes onder de fietsen dus dat moeten ze wel aan kunnen. De rit is zo'n 55 km lang en gaat het hele eiland rond. Wij nemen de rit tegen de klok in. Dit houdt in dat we in het westen beginnen en heerlijk door het bos en langs de duinen naar het zuiden van het eiland rijden. De wind die vanuit het noordoosten komt hebben we eigenlijk nog niet echt opgemerkt. Maar als de weg opeens vlak voor de pont naar het oosten afbuigt en ons daarna de hoge dijk op stuurt voelen we dat het nog wel eens een lange 25 km terug naar de bus kan gaan worden. De wind liegt er niet om en blaast met windkracht 5 vol op onze kouwe koppies. Bart mag voorop en Moniek probeert uit de wind te fietsen. Plek om te schuilen is er eigenlijk niet want het enige dat we rechts van ons zien is het onstuimige water van de Waddenzee en voor ons zien we het stroeve asfalt van het schuine dijkje zo ver als we kijken kunnen.

Eindelijk na een uur gaan we de dijk over om daarna door een weiland terug richting de bus te rijden. We zijn moe gewaaid en verkleumd tot op het bot. Na een (helaas wat lauwe) douche en een bordje eten is het tijd om weer de fiets te pakken en richting het strand bij de vuurtoren te rijden. Bart wil de zonsondergang aan het strand fotograferen. Eenmaal bij de vuurtoren blijkt het ook echt de moeite waard geweest. Het strand is hier prachtig en de zonsondergang kan zo in een vakantieboekje. De wind daarentegen maakt het erg koud en onaangenaam. Dus zodra de zon onder is snellen we ons terug naar de fiets om met de wind in de rug terug te rijden.

De volgende morgen slapen we lekker uit en genieten van een ontbijtje en een bakkie koffie. We merken op dat het ons goed doet om weer lekker de tijd voor elkaar te hebben. We vinden het fijn om onderweg te zijn en nieuwe plekken te ontdekken al is het voorlopig nog maar in eigen land. Vandaag gaan we naar 'De Slufter'. Dit is een vallei op Texel waar de zee tussen de duinen door het land in stroomt. Het gebied is open om te wandelen en dat gaan we ook doen. Dus wandelschoenen aan, muts op en gaan. We rijden er met de fiets naartoe en wandelen de duinen over de vallei in. We lopen door de vallei naar het strand waar we ook nog even in de duinen tussen het duingras gaan liggen. Heerlijk met de zon op de kop en het geluid van de Noordzee op de achtergrond. Het simpele gevoel van vrijheid kan zo bevredigend zijn. Dit zijn de momenten dat we beseffen dat we er heel goed aan hebben gedaan om 2 jaar geleden de stap te maken en voor onze vrijheid te kiezen.

Na een half uurtje doezelen in de zon lopen we terug richting de fietsen. Voordat we terug fietsen kopen we eerst nog even een softijsje bij het eethuis wat er zit. Terug bij de bus zitten we nog even te genieten van onze laatste dag op Texel, want morgen gaan we weer verder. Drie dagen Texel is niet lang maar wel voldoende om een goede indruk te krijgen van de rust van een Waddeneiland. 

We vertrekken redelijk vroeg op Texel om eerst nog even boodschappen te doen voordat we het eiland verlaten. Eenmaal terug op het vaste land rijden we tussen de bloemenvelden door richting de afsluitdijk. Vandaag maken we de oversteek naar Friesland. Als je aan Friesland denkt dan denk je aan de elfstedentocht. En de beelden die ik daarvan ken zijn beelden van veel weilanden, meren en kleine stadjes. Zelf heb ik de elfstedentocht op de fiets ooit eens gedaan. 234km door de polders en langs de dijken. Maar wij zijn nu van plan om een ander deel van Friesland te gaan bezoeken. We beginnen in nationaal park de 'Alde Feanen'. Dit is een oud veen gebied dat terug aan de natuur is gegeven. Nu is het een groot moerasgebied wat rijk is aan heel veel vogels. Zoveel vogels dat Moniek vind dat ze er haar nieuwe hobby van moet maken. Vanaf vandaag is zij amateur ornitholoog. Gewapend met een camera en een knal roze bodywarmer gaat ze proberen iedere vogel te fotograferen, te herkennen aan hun geluid en te benoemen.

We maken een wandeling van zo'n 7 km door het moeras gebied voordat we de bus op een camperplaats parkeren. Deze plaats is samen met de haven van de gemeente. Er staat iets verderop een gebouwtje met een betaalpaal voor de deur. Voor een klein bedrag per nacht kun je op een camperplaats staan en kun je gebruik maken van de faciliteiten zoals douche en toilet. Ook kun je hier je vuilwatertank lozen en het chemisch toilet legen. We brengen nog een bezoek aan Bart zijn neefje en zijn lief, die in Friesland een eigen stekkie hebben gecreëerd! Wat een heerlijk rustige plek om te wonen, wat ons sowieso opvalt hier is dat iedereen even gedag zegt of zwaait! 

Wanneer we de volgende dag zijn wakker gezongen door de vele vogels maken we ons klaar om te vertrekken richting Jubbega. Jubbega is een klein dorpje, naast Gorredijk, waar sinds kort mijn neefje Thom, de oudste zoon van mijn zus, woont. Samen met zijn vriendin woont hij in een gezellig klein huisje, tegen het bos, met uitzicht op een weiland. We wandelen samen een rondje in het bos en praten lekker bij. Na een paar uurtjes stappen we weer in ons mobiele huisje en rijden verder naar onze volgende bestemming in Friesland.

Appelscha is een plaatsje dat tegen het 'Drents Friese Wold' aan ligt. Dit is een bosrijk gebied met veel gelegenheid om te fietsen en te wandelen. Wij kiezen wederom voor de fiets en gaan de volgende dag op pad voor een rondje van ongeveer 43km. De fietsrit gaat veel door het bos en komt ook langs een paar kleine plassen. Waarschijnlijk door het witte zand op de bodem van deze plassen kleuren ze prachtig blauw. En we hebben geluk want er is bijna geen wolkje aan de hemel waardoor het blauwe water bijna licht geeft. Terug bij de bus maakt Bart de fietsen schoon voordat ze weer achterop gaan en ziet dat er een spaak van het achterwiel van Moniek d'r fiets is gebroken. Gelukkig zit er een fietsenmaker op 600 meter lopen. Zo gezegd zo gedaan..... nieuwe spaak erin en gaan. 

De camperplaats waar we staan in Appelscha heeft alle voorzieningen en vraagt hiervoor een bedrag dat je kunt afrekenen door een envelop te pakken, hierop het kenteken en aantal nachten te noteren. Je doet het geld in de envelop en schuift 'm in een brievenbus.

Na Texel is het de beurt aan Schiermonnikoog. Zomaar 2 Waddeneilanden in anderhalve week. De boot naar Schiermonnikoog vertrekt uit bijna het meest noordelijke plaatsje in Nederland; Lauwersoog. Schiermonnikoog mag dan nog wel tot de provincie Friesland behoren, maar Lauwersoog ligt toch echt al in Groningen. 

De boot naar Schier (zoals ze het zelf zeggen) doet er iets langer over dan de boot naar Texel. Dit heeft mede te maken met de route er naartoe. De boot vaart in een grote bocht richting het eiland om tussen de ondiepe zandbanken door te varen. 

Wij hebben onze bus op een camperplaats in Lauwersoog staan zo'n 900 meter van de haven verwijderd. We gaan te voet naar de veerboot om daarna het eiland wandelend te ontdekken. Bart heeft een route uitgestippeld van zo'n 15km. De weersvoorspelling heeft het over veel wind, 12 graden en zonnig. Dus de korte broek kan aan..... Oké alleen Bart dan.

Eenmaal op het eiland splitsen we ons zo snel mogelijk van de rest van de passagiers af om in alle rust de mooie natuur op te zoeken die het eiland te bieden heeft. Op de boot was het erg druk en waren er geen maatregelen getroffen om rekening te kunnen houden met anderhalve meter aftand tot de overige passagiers. Beetje vreemd als je bedenkt dat deze dag de eerste dag is dat de terrassen, na ongeveer 7 maanden, weer open mogen. Dat is trouwens wel een leuk vooruitzicht want we zijn van plan om in het dorp lekker op het terras wat te gaan lunchen. 

We lopen eerst in Noordelijke richting tussen de weilanden door zo het natuurgebied in. Wat wandelen op Schier zo leuk maakt is dat je bijna overal mag wandelen. Er staan nauwelijks hekken. Momenteel zijn er een aantal gebieden afgesloten vanwege de broedperiode, maar verder mag je dwars door het bos of de duinen wandelen. Dat geeft je echt het gevoel dat je soms helemaal alleen bent midden in de natuur. Eenmaal in het dorp aangekomen zien we weer waar alle mede passagiers gebleven zijn.... De terrassen zitten vol en vanuit de speeltuin gaat het luid juichen, gillen en janken van kinderen op. Wij kiezen een terras uit de wind, in de zon bij een pannenkoekenhuis. Lekker biertje erbij en we hebben het naar ons zin. Na de lunch wandelen we nog even langs de particuliere haven om over de droog gevallen kustlijn te kijken en een mini wadloop ervaring op te doen. Het is mooi om te zien hoeveel vogels zo'n gebied aantrekt.

Omdat wij afgelopen jaar al twee keer eerder in Drenthe geweest zijn, om de bus uit te proberen (was toen nog in aanbouw), hebben we het deze keer beperkt tot een kort bezoek aan Westerbork. In de bossen bij deze plaats vind je een bijzondere combinatie tussen verleden en toekomst. Vanaf de parkeerplaats bij het zogenoemde 'Kamp Westerbork' start er een wandelpad. Dit pad heet 'het Melkwegpad'. Via verschillende borden met daarop uitleg over ons zonnestelsel en de planeten die zich daarin bevinden kom je uiteindelijk aan bij een lange rij zeer grote radio telescopen. Hier wordt onderzoek mee gedaan naar het universum. 

Als je het wandelpad nog iets verder volgt kom je bij één van de bekendste overblijfselen van de tweede wereldoorlog die ons land kent. Het doorvoerkamp 'Kamp Westerbork'. Hier werden tussen 1940 en 1945 Joodse mannen, vrouwen en kinderen vanuit heel Nederland naartoe gebracht om later te worden doorgevoerd naar de grote vernietigingskampen in het oosten van Duitsland en Polen. Er is niet veel meer over van het kamp meer er hangt wel een aangrijpende sfeer. Door de vele boeken, films en verhalen, die we allemaal wel gehoord hebben, kun je je hier een beeld vormen van de afschuwelijke taferelen die zich in de verschillende kampen in de tweede wereldoorlog hebben afgespeeld. Er staan een aantal palen met speakers waar verhalen van mensen uit klinken. Er hangen ingelijste briefkaarten van gevangenen aan hun familie en vrienden. Er staat nog een geraamte van een barak en er is een monument geplaatst om de slachtoffers van deze oorlog te herdenken. Echt een indrukwekkende dag en zo vlak voor 4 en 5 mei doet het je toch wel weer beseffen dat vrijheid en vrede kostbaar zijn. Ook in deze tijd is het niet overal vanzelfsprekend.